Nieuw Zeeland deel 2

Noorder Eiland

Nadat we zijn overgestoken naar het Noorder Eiland zijn we via een Oosterlijke kustroute overgestoken naar het Westen. Langs de kust zagen we zwart zand wat waarschijnlijk oud vulkanisch gesteente is wat door de jaren heen tot zand is verpulverd. In het oosten ligt het Shakespeare ge-inspireerde dorpje Strattford waar alle straten een naam hebben van de hoofdrolspelers in de Shakespeare stukken. Helaas komen de Romeo en de Julia straat net niet bij elkaar. Bij Strattford is ook een prachtige berg die eenzaam de zuidoostelijke kust van het Noorder Eiland beschermd. Van verre is deze mount Egmont te zien. We konden het niet laten om deze ook nog even te beklimmen.

Zomaar kregen we de inspiratie om nog even een concertje mee te pikken in Nieuw Zeeland dus keken wij in de bibliotheek of er wat te doen was de komende week. Bleek dat Coldplay de dag erna in Auckland speelde. We aarzelden eventjes maar besloten toch om twee van de laatste kaartjes te kopen. We moesten even racen om op tijd in Auckland te zijn maar we hebben het gehaald en stonden de dag erna in een rugby stadion te genieten van de Engelse popgroep. Het was echt een geweldige show vol met laser efecten en rondvliegend confettie en opblaasballen. Bij de entree hadden alle bezoekers verschillende gekleurde polsbandjes gekregen. Deze bleken tijdens de show op te lichten wat een geweldig effect gaf. Wij zaten op de tribune en zagen het hele stadion mee wuiven op de muziek. Echt super gaaf.

We besloten om de laatste dagen in ons campertje door te brengen in de zoveel geprezen Bay of Islands. Met als kopstuk het romantische plaatsje Russel. Niets was te veel gezegd want wat is dit een leuk dorpje Zeg. Dit dorpje zat ooit helemaal vol met dronke zeelui maar dat is niet meer voor te stellen. Hier staat ook het restaurant met de eerste vergunning voor alcohol verkoop in nieuw zeeland dus we hebben hier maar een lekker borreltje gedronken ;-).

Nadat we het ons campertje hebben ingeruild voor een blauw drie-persoons exemplaar (en tevens iets kleiner), zijn we naar de haven van Auckland gegaan om het schip waar Leon op werkt te bezoeken (de Amsterdan van de Holland America line). Leon en zijn vriendin hebben ons rondgeleid op dit prachtige cruiseschip. Wat een pracht en praal en bij de machinekamer voelde Michiel zich al weer helemaal thuis. Na de overheerlijke lunch hebben en een kijkje op de brug hebben we de koffers van Leon in het busje geladen en zijn op pad gegaan.

We zijn meteen naar Watiomo gereden waar we een gratis kampeer plek hebben gevonden. Er werd geen vakantie tijd verspild dus na een warme prak macaroni te hebben gegeten zijn we gaan nachtwandelen. Met onze zaklampen zijn het bos in getrokken waar verschillende grotten, kabbelende beekjes en watervallen te zien waren. Maar het mooiste van alles was dat er honderden 'Glowworms' te zien waren; wormen die lichtgeven in het donker. Met gedoofde zaklampen leek het wel een sterrenhemel in het bos. Prachtig om te zien.

De volgende dag zijn Leon en Michiel gaan caven op de extreemste manier die maar te vinden was. Gelukkig waren er geen andere gegadigden die wilden of durfden dus een prive tour was het resultaat. Hierdoor konden we veel sneller de grotten door en veel meer doen dan normaal. Met een wetsuit en een helm zijn we eerst een grot in ge-abseild. Na een uitleg over het onstaan en het leven in de grotten zijn we via een lang touw in het donker door de grot geschoten. Omdat je niet ziet waar je heen vliegt is dat extra gaaf. Door het lange gangenstelsel waar je kruip door sluip door heen ging zijn we meerdere keren via watervallen omhoog geklommen of naar beneden gedoken. Hoogtepunt was het begin van de grot (30 meter onder de grond) water in ondergrondse gang de grot in stroomde. Met een band zijn we naar een andere gang gedreven in het donker met miljoenen glowworms boven ons. Een fabuleus gezicht! In het licht van de glowworms konden we elkaars glimlach duidelijk zien.

Na een dag klauteren en springen zijn we via het Taupo meer richting Rotorua gegaan. Onderweg hebben we nog een kleine stop bij de dokter gehad. Janette had al een paar weken last van haar schouder en helaas werd het alleen maar erger. De dokter constateerde een onsteking dus met een coctail van verschillende pillen zijn we weer verder gegaan.

Rotorua staat bekend om zijn thermale bronnen. We hebben overnacht op een camping waarbij verschillende baden met verschillende temperaturen waren. Deze baden werden verwarmd door een warmwaterbron net naast de camping. Bij de bron was het water 98 graden en hierdoor zag je het zo de grond uit borrelen. Woor de baden werd het water natuurlijk eerst even afgekoeld naar een comfortabele 36 tot 42 graden.

Na Rotorua zijn we naar Coromandel gegaan waar hot water beach te vinden is. Hier kun je bij laag weter een gat in het zand graven waar warm water naar boven komt. Even zoeken naar de juiste plek want met een beetje ongeluk heb je zo je billen gebrand. Wij bleken de perfecte plek te hebben met warm en koud water toevoer. Tot laat in de avond hebben we lekker gepoedeld in het zand. De Coromandel streek staat bekend om zijn mooie kust omgeving en daar hebben we dan ook enorm van genoten. Nieuw Zeeland wordt niet vaak gezien als strand land maar deze kust heeft toch laten zien dat je een prima zon vakantie in Nieuw Zeeland kunt hebben.

Na 9 leuke dagen met Leon te zijn opgetrokken hebben we hem weer afgezet op de plek waar we hem hebben opgehaald. Hij gaat nog even genieten van Auckland terwijl wij bij tante Fem de laatste dag Auckland doorbrengen. Wij zijn bij Tante Fem en onze neef, nicht en kids enorm goed verzorgd waarvoor wij echt heel dankbaar zijn. Het ontbrak ons echt aan niets. Super bedankt! We gaan nu naar Los Angeles, een kleine tussenstop van 3 dagen voordat we naar Peru gaan. Eens even kijken wat Zuid Amerika ons te bieden heeft.

North Island

After we sailed to the North Island we went via a coastal route to the West. Alongthe coast we saw black sand which is probably old volcanic rock is what became sand over the years. To the east lies the Shakespeare-inspired village Strattford where all streets have names of the protagonists in Shakespeare pieces. Unfortunately, the Romeo and Juliet street do not come together. In Strattford is also a wonderful mountain whom protects loneley the southeastern coast of the North Island. From afar you can see this mount Egmont. We could not resist to climb this mountain.

It was there we got the inspiration to pick a concert in New Zealand so we looked at the library what was on next week. Coldplay was playing the next day in Auckland. We hesitated for a moment but decided to buy two of the last tickets. We had to race to be in time in Auckland but we made it and the next day we were in a rugby stadium to enjoy the English pop group. It was really a great show full of laser efects and flying stuff and inflatable balls. At the entrance visitors had received all different colored wristbands. This appeared to light up in the show what a gave a nice effect. We saw a whole stadium swaying lights to the music. It was awesome!

We decided to spend the last few days in our camper in the much praised Bay of Islands. With the romantic village of Russell as ringleader. Nothing said too much about this little villaged. This village was once completely filled with drunken sailors, but that is hard to imagine now. Here is also the restaurant with the first license for alcohol sales in new zealand so we have here we had a nice drink ;-).

After we have our camper exchanged for a blue triple person copy (and also slightly smaller), we went to the Auckland harbor where we when to the ship of Leon (the Amsterdam of the Holland America line). Leon and his girlfriend guided us on a tour of this wonderful cruiseship. What a splendor and in the engine room Michiel felt back at home. After the delicious lunch and a look at the bridge we loaded the suitcases of Leon in the van and went on the road.
We immediately drove to Watiomo where we have found a free camping spot. There was no vacation time to waste so after a hot macaroni meal we went on a night hike. With our flashlights into the forest where several caves, creeks and waterfalls were seen. But best of all was that there are hundreds of 'Glow Worms' were seen; worms that glow in the dark. With unlit torches it seemed like a starry sky in the forest. Wonderful to see.
The next day, Leon and Michiel went caving in the extreme way. Fortunately there were no other candidates who wanted or dared so a private tour was the result. This allowed us to go much faster through the caves and do much more than normal. With a wetsuit and helmet we abseild first in the cave. After an explanation of the origins and lifeforms in the caves we went via a long rope in the dark to shoot through the cave. Because you can not see where you're flying that's extra cool. Through the long corridors where you crawl through and sneak through, we climbed several times through waterfalls or dived down. Highlight was the beginning of the cave (30 meters below ground) where water in an underground passage flowed into the cave. With a tube we went to another corridor floating in the dark with millions of glowworms above us. A fabulous sight! In the light of glowworms we could clearly see each other smile.

After a day of climbing and jumping we went via lake Taupo to Rotorua. Along the way, we had a small stop at the doctor. Janette had a sore shoulder for a couple of weeks and unfortunately it only got worse. The doctor found an inflamation so with a cocktail of different pills we moved on.
Rotorua is famous for its thermal springs. We spent the night at a campsite where different pools with different temperatures were. These baths were heated by a hot spring just next to the campsite. At the source, the water was 98 degrees and therefore you saw it bubbling out of the ground. The water was cooled first to a comfortable 36-42 degrees.

After Rotorua we went to Coromandel where you van find hot water beach. Here you can dig a hole in the sand at low tide where hot water emerges. Just search for the right place because with a little mistake you have your buttocks burned. We found the perfect place to have hot and cold water supply. Until late in the evening we spent soaking in the sand. The Coromandel region is known for its beautiful coastal environment and we have therefore enjoyed it greatly. New Zealand is not often seen as beach coast country but the Coromandel showed that you have a great sun holiday in New Zealand.
After 9 fun days with Leon fun, we dropped him back to the place where we picked him up. He's going to enjoy Auckland while we're at Aunt Fem place where we spend the last day. Aunt Fem and our nephew, niece and kids took tremendously well care of us for which we are truly grateful. We had everything we needed. Thanks a lot! We are going to Los Angeles, a little stop of 3 days before we go to Peru. Let's see what South America has to offer.

Cruising Nieuw Zeeland

Hier weer een berichtje van de andere kant van de wereld. Inmiddels zijn we vier weken en ruim 5000 camperkilometers verder dan ons vorige bericht. Ons gehuurde campertje is lekker klein maar wel met een hoog dak. Hij is erg functioneel inrichting zodat er zelfs een warme douche en een toilet in past. Omdat deze camper ook een vuilwater tank bezit heeft deze een 'self containing' certificaat wat er op neer komt dat je vrij mag kamperen.We mogen overal staan zolang het maar geen prive terrein is of er een bord staat dat kamperen verboden is. Helaas staan die borden op veel plekken dus is het soms even zoeken naar een goed plekje. Toch voelen we ons zo vrij als een vogel. Even tanken, schoon water laden, afval water dumpen en nog even wat voedsel inslaan en we kunnen zo drie dagen de bewoonde wereld uit als we dat willen. Fantastisch! We hebben echt op bijzonder mooie plekjes gestaan aan het strand, bij beekjes of in het bos. (Beekjes zijn trouwens niet geschikt om te zwemmen.......... smeltwater brrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.) Af en toe vonden we een staatsbosbeheer camping waar je tegen een kleine vergoeding kon staan. Ze hebben daar geen receptie maar een soort van brievenbusje waar je een envelopje met geld in stopt. Dit is een prima alternatief voor de dure 'echte' camping. Je hooft er geen luxe te verwachten maar de locaties zijn altijd prachtig.

Onze reis begon in Auckland waar bij aankomst Tante Femina en achterneefje Beau ons stonden op te wachten. (nogmaals dank tante Fem!) We werden hartelijk ontvangen en hebben genoten van de gezelschap van onze overzeese familie. Het was erg leuk om weer wat oude verhalen op te halen.

Na twee dagen zijn we met de camper naar het zuider eiland vertrokken om daar een rondrit te maken. We gingen in Wellington de pont op die ons via een prachtig fjord naar Picton bracht. Fijn om weer even op een schip te zijn. (voor Michiel dan.... Janette begon een beetje groen te zien :-s).

We hadden aan de hand van de weersvoorspellingen besloten om eerst via de oostkant van het eiland naar beneden te zakken. Het is hier tenslotte nog voorjaar en je kunt elk weer verwachten. We reden door de Malborough provincie wat de meeste zonuren van Nieuw Zeeland heeft. Hierdoor is het een gebied met heel veel wijngaarden. Tijd om te proeven natuurlijk! :-D. Via de ruige kust zijn we richting Christchurch gegaan. Onderweg hebben we nog een aantal keer walvisen proberen te spotten maar dat is helaas niet gelukt. Cristchurch zelf is op dit moment niet echt een hele leuke stad om te vertoeven. Ze hebben daar een aantal grote aardbevingen gehad waar de gevolgen nog duidelijk van te zien zijn. Het halve centrum is afgesloten voor nog steeds dreigend instortings gevaar. Ze zijn hard bezig gebouwen op te knappen maar helaas moet er ook veel met de grond gelijk gemaakt worden waaronder sommige historische gebouwen. Men denkt dat het zeker nog vijf jaar gaat duren voordat alles weer een beetje netjes is. Sommige ondernemers hebben hun etablisement nu gehuisvest in kleurrijke zeecontainers wat een vrolijk beeld geeft.

Via de oostelijke kustroute, waar we veel penguins, zeehonden en bijzondere vogels hebben gezien zijn via de zuidkust naar Milford Sound gereden. Een werkelijk beeldschone kloof waar we met een cruise zijn meegeweest om de omgeving beter te bekijken. Het regent gemiddeld zeven meter water per jaar in Milford, maar wij hadden het geluk dat het stralend weer was en per slot van rekening dolfijnen met de boot kwamen spelen. Echt een aanrader!

Na Milford zijn we via de westkust omhoog gereden waar we Queenstown, het mecca van de 'extremesporters', hebben aangedaan. Hier kun je echt alles doen wat je bloed harder doet laten stromen. Bungy jumpen, jetboaten, skydiven, raften en heli-mountainbiken zijn hier de normaalste dingen van de wereld. Janette had Michiel een dag extreem canyoning voor zijn verjaardag cadeau gedaan. Helaas werd dit afgezegd door een tekort aan deelnemers en viel zijn verjaardag een klein beetje in het water. Wordt vervolgd zeg maar. Na Queenstown zijn we richting het alpinisten dorpje Frans Jozef gegaan waar we de gletsjers hebben bezocht.

Na weer een paar dagen in de Camper werd het wel weer eens tijd voor flink wat beweging. In het Abel Tasman park hebben we onze beentjes gepijnigd; een heuvelachtige wandeling van 24 km met prachtige uitzichten . Het waren de blaren en een dag spierpijn wel waard. (Het was tevens een goede training voor de inca trail die we in Peru willen gaan doen.)

Na ruim 3 weken Zuid Eiland zijn we weer naar het Noord Eiland gegaan waar we volgende keer meer over zullen schrijven. Binnenkort wordt de brave Mazda camper ingeruild voor een sterke Toyota waar we met z'n 3-en nog een weekje rondtouren. Leon, een vriend van Michiel die afzwaait op zijn cruiseschip in Auckland, gaat met ons mee om het centrum van het Noorder Eiland ontdekken.

Nieuw Zeeland heeft veel te veel mooie plekjes om allemaal te noemen in onze verslagen. Er zijn zo veel natuurfenomenen die we ergens anders niet zijn tegengekomen dat je je blijft verwonderen over de uitzichten. Het is net of je in één dag door Noorwegen, Schotland, Frankrijk en zwitserland reid . De foto's zeggen hopelijk genoeg. Nieuw Zeeland is wel iets duurder dan we hadden gehoopt wat ons budget niet goed heeft gedaan, maar het is het zeker waard!

O, ja...... mocht je ooit naar Nieuw Zeeland gaan, denk aan de kortingsbonnen. Ze zijn er hier echt gek op. Overal kun je boekjes vinden met bonnentjes waarmee je zo 20 procent korting kan krijgen op een activiteit. (scheelt al snel 15 euro p/p). Zelfs de kassabon van de supermarkt is al weer een kortingsbon voor het tanken!

Here a message from the travelling couple. In the meanwhile we are four weeks and over 5000 motorhome kilometers further than our previous message. Our rented camper is nice and small but with a high roof. It has a very functional design so that even a hot shower and a toilet fits. Because this motorhome also has a waste tank it got a 'self containing' certificate which basically means that you can freedom camp.We are allowed anywhere as long as it's not private property or there is a sign that camping is prohibited. Unfortunately, these signs occur at a lot of spots so it is sometimes hard just to find a good spot. Yet we feel as free as a bird. After refuel, bunkering clean water, dump waste water and do some groceries we are good for three days. Fantastic! We have camped on really very beautiful places on the beach, near streams or in the forest. (Streams are indeed not suitable for swimming .......... meltwater brrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.) Occasionally we found a department of conservation campground where you could stay for a small fee. They have no reception but a kind of mailbox were you pay your fee. This is a great alternative to the expensive 'real' camping. Do not expect luxury but the locations are always beautiful.

Our journey began in Auckland where on arrival 'Tante Femina' and nephew Beau were waitingfor us. (Thanks again aunt Fem!).We were warmly welcomed and enjoyed the company of our overseas family. It was very nice to speak with our family we haven't seen for a while or even never in real life.

After two days we took the camper to the South Island were we made a round tour. We went on the ferry to Wellington which took us through a beautiful fjord to Picton. Nice to be back on a ship. (For Michiel .... Janette began to see a little green :-s).

We decided, on the basis of the forecasts, to first travel the eastern side of the island. It's spring here and you can expect any weather. We drove through the province of Malborough which have the most hours of sunshine in New Zealand. This is an area with many vineyards. Time to taste of course! :-D. Through the rugged coast we went to Christchurch. Along the way, we tried a number of times to spot whales but unfortunately failed. Cristchurch itself is currently not a very nice place to stay. They had a number of large earthquakes and the effect is still clearly visible. Half of the centrum is closed for still imminent collapse danger. They are working hard to refurbish buildings but unfortunately there is much to be razed including some historic buildings. They think that it certainly takes five years before everything is back to normal. Some entrepreneurs have their etablisement now housed in colorful containers what creates a nice streetview.

Along the east coast road, where we saw many penguins, seals and rare birds, we drove via the south coast to Milford Sound. A truly beautiful sound where we went with a cruise to view the environment. It rains an average of seven meters of water per year in Milford, but we were lucky that the weather was brilliant and after all dolphins came to play with the boat. Highly recommended!

After Milford we drove up through the west coast where we stopped in Queenstown, the mecca of the 'extreme sports'. Here you can really do everything that let your blood flow faster. Bungy jumping, jetboating, skydiving, rafting and heli-biking are the most natural things of the world here. Janette gave Michiel a one day extreme canyoning for his birthday. Unfortunately this was canceled due to lack of participants and his birthday fell a little in the water. To be continued. After Queenstown we were headed for alpine village of Franz Joseph were we visited the glacier.

After another few days in the camper was about time for a lot of movement. In the Abel Tasman park we have teased our legs with a hilly walk of 24 km with beautiful views. It was the blisters and aching muscles for one day's worth. (It was also a good training for the Inca trail in Peru we want to do.)

After more than three weeks South Island we went to the North Island where we will write more about next. Soon the brave Mazda camper will be exchanged for a strong Toyota where we will cruise another week around with. Leon, a friend of Michiel, who is relieved on his cruise ship in Auckland, come with us to discover the center of the North Island.

New Zealand has too many beautiful places to mention in all our reports. There are so many natural phenomena that we have not come across anywhere else that you keep marveling at the views. It's like driving through Norway, Scotland, France and Switzerland in a day. The pictures say hopefully enough. New Zealand is a little more expensive than we had hoped and that hurt our budget a little but it's definitely worth it!

Indonesie:een land met prachtige juweleetjes maar niet zonder slag of stoot te bereizen.

We besloten onze reis door Indonesië in het westen van Sumatra te beginnen. Daar is het Gunung Leuser Park (6000 hectare groot) dat bekend is om zijn orang oetans. In het dorpje Bukit Lawang, wat aan de rand van het park ligt, vonden we een uiterst grappige en capabele gids, Thomas genaamd. We besloten met hem een twee daagse jungle trek te doen. Hij had ook een prima hostel met, zo bleek later, ook nog eens voortreffelijk eten. (het lekkerste wat we in Indonesië gegeten hebben voor nog geen 1.20 euro per maaltijd!!!)

De trekking met overnachting in de jungle bleek een fantastisch avontuur. We hebben veel apen en vogels gezien met als hoogtepunt de orang oetans (4 dames met kleintjes!). Janette werd door een zeer vriendelijke orang oetan, Jackie genaamd, aan de hand meegenomen voor een wandeling. Na 10 minuten vond Jackie met dochter het wel welletjes en nam plaats op een omgevallen boom. Helaas voor Janette was Jakie nog niet klaar met haar en hield haar stevig vast. De gidsen stuurden de groep weg zodat Jakie geen aandacht meer kreeg. Daarna werd op een tactisch punt wat fruit neer gelegd om haar weg te lokken. Blijkbaar was Jackie nog steeds geinterreseerd in Janette en sloeg beschermend haar arm om haar heen. Nadat er nog meer fruit werd neergelegd en ook de gidsen ook uit het gezichtsveld waren vertrokken liet Jackie los en kon Janette weglopen. Spannend maar zeker een niet te vergeten ervaring. Die avond, moe van de gladde en steile tocht in de adembenemende jungle, werden we vermaakt door de gidsen die blijkbaar ook een dosis humor hadden meegenomen.

De volgende dag hebben we onder een waterval gedoucht en zijn we met een liaan de rivier ingeslingerd. Met een stel aan elkaar geknoopte binnenbanden zijn we weer stroomafwaarts terug ge'raft'. Echt super leuk om het avontuur op die wijze af te sluiten.

Na een aantal relaxte dagen Bukit Lawang hebben we een bezoek gebracht aan het grootste zoetwater meer in Azië; het Toba meer. In het meer ligt het Samosir eiland wat vol gebouwd is met hotels en luxe resorts. Ooit was het plan om van dit eiland een mega touristisch paradijs te maken, maar helaas bleven de touristen weg en ligt alles er nu vervallen bij. Heel surealistisch om op zo'n, op een paar backpackers na, verlaten eiland rond te lopen.

Indonesie is super groot en er is erg veel te zien dus we besloten om na Samosir eiland al naar Java te reizen. Mede omdat vervoer op Sumatra tijdrovend en niet goed voor je maag is zijn we van Medan naar Bandung gevlogen. In Java hebben ze een prima spoorweg systeem en dat is een hele verademing. Na een korte tussenstop in Bandung zijn we naar Batu Karas gegaan. Een visserdorpje met een bijzondere surf scene. De weg van het treinstation naar het dorpje was helaas frustrerend. We hebben meerdere keren moeten betalen voor het zelfde traject, we zijn vaak afgezet op verkeerde plekken en informatie was vaak opzettelijk onjuist om ons meer laten te betalen. We merkten gewoon totaal geen medewerking. We waren wel wat gewend na 2 1/2 maand Azië maar dit was toch wel een dieptepuntje.

Gelukkig bleek Batu Karas een verstopt pareltje te zijn. Er zijn daar 24 uur per dag, het hele jaar door, perfecte golven. Bovendien bestond de baai uit een zandstrand zodat je hier veilig kon leren surfen. Dat is dan ook wat Michiel gedaan heeft in de 10 dagen dat we er bleven. De locals zijn zeer vriendelijk en behulpzaam voor beginners en eisen totaal geen golven op. Batu Karas huisvestte tevens een paar professionele surfers en een ware surflegende. Er waren super weinig toeristen bovendien en naast het surfen was de sfeer enorm relaxed. Na het surfen aten we vaak met andere gasten die daar ook aan het surfen waren. Sommigen waren er al maanden, en wij begrepen wel waarom. Janette bleek een talentvol bodyboarder. De locals waren geen partij voor haar. De leuke tijd in Batu Karas hebben we afgesloten met een nachtelijke surfsessie onder het volle maanlicht. Bleek dat daar fel lichtgevende algen in het water zitten. Een magische ervaring.

Met voldaan gevoel zijn we naar Yogjakarta afgereisd. Deze keer maar een busje gehuurd om ons naar het treinstation te brengen. Yogjakarta is een prima stad maar bovendien een prima springplank om de Borobodur en de Bromo vulkaan te bezoeken. Borobodur, een boedhistische tempel, hebben we met zonsondergang bezocht en dit leverde prachtige plaatjes op. De Bromo vulkaan was een andere te openen oester van Indonesië. Met een jeep tour konden we de zonsopgang bekijken op een uitzicht punt naast de Bromovulkaan (half 4 opstaan, pff!) . Daarna hebben we een vulkaan beklommen om het dampende kratermeer te bekijken. Het uitzicht was fenomenaal! Echt een soort van maanlandschap.

Tijd om onze laatste dagen in Bali te besteden. Ons vliegtuig naar Nieuw Zeeland vertrekt hiervandaan dus gelijk maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat van Bali te zien. We zijn op moment van schrijven in Ubud en hebben een bergafwaartse fietstocht door het niet touristische gedeelte van Bali gedaan. (90% van de tocht is naar beneden, woehoe!!!). Onderweg zagen we prachtige rijstvelden en een hoop Balinese cultuur. Erg leuk om een kijkje bij de mensen thuis te nemen. De laatste 2 dagen spenderen we in het touristische Kuta, vlakbij het vliegveld. Lekker even in het zwembad hangen en ons voorbereiden op een lange vlucht.

Azië heeft zoveel moois te bieden. We hebben maar een piepklein gedeelte gezien in de 3 maanden dat we er door heen reisden. Maar wat was het prachtig allemaal! Na 3 maanden door het oosten te hebben getrokken beginnen we toch een klein beetje Azië-moe te worden. Overal over onderhandelen, heel veel rotzooi op straat en altijd op je hoede zijn voor oplichterij ben je op een gegeven moment wel een beetje zat. Vooral in Indonesie bleek dit soms een moeilijke opgaaf na het fijne Maleisië. Gelukkig heeft Indonesië ons ook echt verrast met zijn schoonheid en de cultuur en dat maakt een hoop goed. We kijken nu enorm uit naar Nieuw Zeeland waar we een camper hebben gehuurd. Gewoon betalen wat er op het prijskaartje staat en zelf koken! Lijkt ons heerlijk. Jullie lezen het wel weer!

Indonesia

A country with beautiful juwels but not without a struggle to get around.

We decided to start our journey through Indonesia in the west of Sumatra. There is the Gunung Leuser Park (6000 hectares) which is known for its orangutans. In the village of Bukit Lawang, which is on the edge of the park, we found a very funny and capable guide, named Thomas. We decided to do a two-day jungle trek with him.. He also had a great guesthause, with, as it turned out, also excellent food. (The best we have eaten in Indonesia for less than 1.20 euro per meal!)

The trekking with overnight stay in the jungle was a fantastic adventure. We saw many monkeys and birds seen but top of the viewings were the orang utans (4 ladies with little ones!). Janette was taken for a walk by a very friendly orangutan, named Jackie.. After 10 minutes Jackie and daughter stopped and sat down on a fallen tree. Unfortunately for Janette Jakie was fond of her and held her tight. The guides sent the group away so Jakie got no attention. Then, on a tactical point they laid down some fruit to lure her away. Apparently Jackie was still interested in Janette and swung her arm protectively around her. After more fruit was piled and also the guides went away Jackie let Janette loose and she could run away. Exciting but certainly an unforgetable experience. That evening, tired of the slippery and steep hike in the breathtaking jungle, we were entertained by the guides who apparently had taken a dose of humor.

The next day we took a shower under a waterfall and we took a liana swing into the wild river. With a pair tubes we rafted downriver. A really super fun adventure to end the hike. .

After a few relaxing days Bukit Lawang we visited the largest freshwater lake in Asia, Lake Toba. In the lake lies the island of Samosir what is built full with hotels and luxury resorts. Once the plan was to make this island a mega touristic paradise, but unfortunately the tourists stayed away and everything is now desolate.. Very surealistic to walk this deserted island.

Indonesia is very large and there is much to see so we decided to trave quicky to Java. Partly because transport in Sumatra is time consuming and not good for your stomach, we flew from Medan to Bandung. In Java, they have an excellent railway system and that's a relief. After a brief stopover in Bandung, we went to Batu Karas. A fishing village with a special surf scene. The road from the train station to the village was sadly frustrating. We had to pay multiple times for the same route, we are often deposited on wrong places and information was often deliberately wrong to make us pay more. We noticed just totally no cooperation.. We were quite used to hassles after 2 1/2 months Asia but this was nevertheless a small setback

.
Luckily Batu Karas turned out to be a hidden gem. There are there 24 hours a day, all year round, perfect waves. Furthermore, there was a sandy beach so you could learn how to surf safely here. That is what Michael has done in the 10 days we stayed. The locals are very friendly and helpful for beginners and claim absolutely no waves. Batu Karas also housed a few professional surfers and a true surf legend. There were very few tourists in addition and besides surfing the atmosphere was very relaxed. After surfing we often ate with other guests who were also surfing. Some were there for months, and we understand why. Janette turned out to be a talented bodyboarder. The locals were no match for her. The fun time in Batu Karas, we ended with a night surf session under the full moonlight. We found out that there were brightly luminescent algae in the water. A magical experience.

With a satisfied feeling we traveled to Yogyakarta. This time we hired a van to take us to the train station. Yogyakarta is a great city but also a great springboard to visit the Borobudur and the Bromo volcano. Borobudur, a Buddhist temple, we visited with sunset and this gave beautiful pictures. Mount Bromo was another opening oyster from Indonesia. With a jeep tour we could see the sunrise on a viewpoint next to the Bromo vulcano (3:30 get up, pff!). Then we climbed a volcano to the steaming crater lake view. The view was phenomenal! Really a kind of moonscape.

Time to spend our last days in Bali. Our plane to New Zealand starts here. We are, at the time of writing in Ubud, and had a downhill bike ride through the non tourist area of ??Bali. (90% of the tour is down, woehoe!). We saw beautiful rice fields and a lot of Balinese culture. Very nice to have a look at the peoples home. The last 2 days we spend in the touristic Kuta, close to the airport. Just hanging in the pool and prepare for a long flight.

Asia has so much to offer. We have only seen a tiny portion in the three months that we traveled through it. But it was all wonderful! After 3 months East we begin to get it a little Asian-tired. Throughout the negotiation process, lots of rubbish on the streets and on the alert for scam you are at some point a bit sick of it. Especially in Indonesia that was sometimes a difficult task after the delicate Malaysia. Fortunately Indonesia has really surprised us with its beauty and culture and that made a lot good. We are now really looking forward to New Zealand where we have rented a campervan. Just pay what's on the price tag and cook for yourself! Seems delicious. You will read it again!

Vriendelijk en mooi Maleisië

Perhentian Islands

De reis naar Maleisië ging niet zonder enige zweetdruppel. In de bus naar de grensovergang tussen Thailand en Maleisië lazen we in de Lonely Planet dat het gebied waar we doorheen reden beter gemeden kon worden in verband met terroristische activiteiten. (Oeps! Hmmm daarom zijn we de enige toeristen in de bus :-s). Daarbij hadden we ook nog eens flinke vertraging waardoor we inmiddels in het donker reden. Met dat we dichter bij de grens kwamen nam het aantal legervoertuigen, prikkeldraad en soldaten toe. We schrokken (vooral Janette) ons helemaal wezeloos toen we een grote klap hoorden en een hoop flitsen zagen in de verte. Met ons hart nog in de keel zagen we gelukkig al snel dat het hier om vuurwerk ging. Blijkbaar was de rammadan afgelopen en was die avond het begin van het suikerfeest. Pfffffff....

De grensovergang zijn we soepel en veilig overgekomen en we hebben koers gezet richting de Perhentian Islands. De bussen reden helaas niet meer op dit tijdstip maar een vriendelijke moslim familie hielp ons om een illegale taxi te regelen. We hadden helaas te weinig geld en er waren ook geen banken in de buurt. De man en vrouw stonden er toen op om het missende geld voor de taxi te betalen. Onze eerste en zeker niet onze laatste goede ervaring met de vriendelijke Maleisië bevolking.

Op de prachtige Perhentian Islands hebben we genoten van de natuur op en onder het water. Tijdens het snorkelen zagen we honderden vissen in alle soorten en maten. Een waar paradijs. Met onze gezelige Nederlandse buurtjes hebben we een snorkeltrip gedaan waar we met haaien en zeeschildpadden hebben gezwommen. Echt een overgetelijke ervaring!

Cameron Highlands

Na de warme Perhentians zijn we naar de koele Cameron Highlands gegaan. De lange broek en de trui waren gelukkig niet voor niets mee gereisd. Maar wat een leuke plek om even af te koelen. Met een motor hebben we de omgeving verkend en zijn we naar theeplantages geweest. Één van de hoogtepunten was de hike naar de grootste bloem ter wereld; de Rafflesia. De klim was pittig maar het resultaat mocht er zijn. Vlakbij de bloem gleed Janette onfortuinlijk uit en schoof richting het ravijn. Gelukkig kon Janette zich nog aan de begroeing vastgrijpen. Een pijnlijke knie was de boete die we moesten betalen voor deze leuke ervaring. Ook hier zijn we weer zeer vriendelijke mensen tegen gekomen die ons uitnodigden om een hapje mee te eten of te mee te rijden. In de hooglanden hebben we ook het heerlijke eten van Maleisië ontdekt. Onze smaakpapillen vierden elke dag feest.

Kuala Lumpur

Het was tijd om naar Kuala Lumpur te gaan waar we bij familie van Michiel verbleven. Mike, Mei Leng, Jake, Rebecca, Cora en de katten hebben ons hartelijk ontvangen in hun prachtige huis. We voelden ons er gewoon helemaal thuis. We werden door verschillende vrienden en familie van Mike en Mei Leng uitgenodigd om een sloot Kilkenny te drinken, een 'Pewter'fabriek te bezoeken, een verjaardagsfeest bij te wonen en mee te eten. In de Pewterfabriek (Pewter is een tin legering) hebben we onze eigen sieraden gemaakt en hebben we een schaaltje geklopt. Leuk om de kinderen zo lekker te zien hameren.

In de avond uren heeft Janette Mahjong geleerd wat ze super leuk vond. iets wat ze thuis graag vaker wilt doen. Mike, de neef van Michiel had ook een BBQ met zijn collega's georganiseerd. Onze bijdrage was een heuze zelfgemaakte huzarensalade wat in het Engels een 'Dutch Salad' heet. Het werd een erg gezellige avond.

We hebben genoten bij Mike en Mei Leng en vooral ook erg gelachen. Leuk om te merken dat iemand die aan de andere kant van de wereld woont ook gewoon dezelfde familietrekjes heeft (toch Mike?). We hebben meer tijd doorgebracht met de familie dan dat we van Kuala Lumpur gezien hebben maar we hadden het er zo naar ons zin dat we er geen spijt van hebben. Als afsluiter hebben we voor ze gekookt. De tiramisu en de broccoli-camembert taart waren voltreffers zo bleek.

Melaka

Melaka oftewel Malacca was onze laatste halte in Maleisië. Een hoop Nederlandse geschiedenis is hier te vinden en inmiddels is een groot deel van de stad UNESCO erfgoed. Grappig om een hoop Nederlands te vinden in de straatnamen en geschriften. Daarbij ligt de straat van Malacca naast de stad dus er was ook een hoop zeevaartgeschiedenis te vinden. De Straat van Malacca is een drukke zeevaartroute die de Indische Oceaan met de Stille Oceaan verbind. Er waren dus ook genoeg schepen te zien 8-). Ook hier hebben we onze creativiteit de vrije loop gelaten door spontaan een pottenbakkers workshop te volgen. Met een draaitafel klei tot een bruikbaar voorwerp te vormen bleek toch wel lastig te zijn maar de vriendelijke Chinees bleek een geduldig leraar. Twee kommen en twee vazen waren het eindresultaat van een middagje glibberen maar helaas konden we niet wachten tot ze gebakken werden. Dat duurde nog 3 maanden. Mocht er iemand naar Malacca gaan komend half jaar....... hij bewaart ze voor ons!

Inmiddels zijn we in Indonesië en ook hier kan ons geluk weer niet op. We hebben het nog steeds super naar ons zin en genieten van de natuur, de omgeving, de mensen en vooral van elkaar. Veel inspiratie krijgen we van mede reizigers die ook zeker bijdragen aan het succes van deze reis. We plannen nog steeds erg weinig maar de volgende bestemming bied zich vaak automatisch aan. Wel hebben we alvast een ticket geboekt naar Nieuw Zeeland waar we 11 oktober aankomen. Hoe lang we daar blijven weten we nog niet maar dat we er minstens 6 weken blijven is zeker. Bedankt voor de leuke reacties op ons blog!

The trip to Malaysia was not without a drop of sweat. In the bus to the border between Thailand and Malaysia we read in the Lonely Planet that the area we drove throug could be linked to terrorist activities and could be better avoided. (Oeps! Hmmm, that's why we are the only tourists in the bus:-s). In addition, we had also considerable delay and were arriving in the dark. As we came closer to the border, the number of military vehicles, barbed wire and soldiers increased. We were shocked (especially Janette) when we heard a big bang and saw a lot of flashes in the distance. With our hearts in the throat we saw luckily that this was fireworks. Apparently Ramadan ended and that night was the beginning of the Eid. Pfffffff ....

The border crossing went smoothly and we safely arrived. We headed towards the Perhentian Islands. The buses were unfortunately not availabl at this time but a friendly Muslim family helped us to find a taxi driver. We had unfortunately not enough money and there were no banks nearby. The husband and wife insisted to pay the missing money for the taxi. Our first and certainly not our last good experience with the friendly Malaysian population.

On the beautiful Perhentian Islands we enjoyed the nature above and under the water. While snorkeling we saw hundreds of fish of all shapes and sizes. A true paradise. With our wonderful Dutch neighbors, we did a snorkeling trip where we swam with sharks and turtles. Truly an unforgettable experience!

After the warm Perhentians we went to the cool Cameron Highlands. The long pants and sweater were fortunately not for nothing in our backpack all the way. But what a nice place to cool down. With a motorbike we explored the area and we went to tea plantations. One of the highlights was the hike to the world's largest flower, the Rafflesia. The climb was tough but the result is quite stunning. Near the flower Janette slipped unfortunate and slid toward the ravine. Fortunately Janette could still hold on to the vegetation. A painful knee was the fine we had to pay for this fun experience. Also here we met again very friendly people who invited us for a bite or a hitch. In the highlands, we also discovered the delicious food of Malaysia. Our taste buds celebrated every day.

It was time to go to Kuala Lumpur where we stayed with relatives of Michiel. Mike, Mei Leng, Jake, Rebecca, Cora and the cats welcomed us into their beautiful home. We felt just at home. We met several friends and family of Mike and Mei Leng who invited us to drink a ditch of Kilkenny ,visit a Pewter'fabriek ,enjoy a birthday party and eat a lovely dinner. In the Pewterfactory (Pewter is a tin alloy) we made our own jewelry and we knocked a bowl of pewter. Fun for the kids also!

In the evening hours Janette has learned Mahjong which she liked very much. Something she like to do more at home. Mike, the cousin of Michiel organized a BBQ with his colleagues. Our contribution was a homemade potato salad that is called 'Dutch Salad' in English. It was a very pleasant evening.

We enjoyed the company Mike and Mei Lengs and above all had a good laugh. Nice to see that someone on the other side of the world also has tipical Wagter habits (Isn't it Mike?). We have spent more time with the family than we have seen Kuala Lumpur but that we do not regret at all. At the last evening we cooked for them. The tiramisu and the broccoli camembert pie was succesfull.

Melaka a.k.a. Malacca was our last stop in Malaysia. A lot of Dutch history can be found here and now a big part of the town is UNESCO heritage. Funny to find a lot of Dutch in the streetnames and writings. The Strait of Malacca is a busy shipping route linking the Indian Ocean with the Pacific. There were also plenty of ships to see 8-). Also here we let our creativity come up by a spontaneous potters workshop. With a turntable we turned the clay into a useful object, but shaping proved to be quite difficult. But the friendly Chinese was a patient teacher. Two bowls and two vases were the result of an afternoon slithering but unfortunately we could not wait until they were baked. That lasted for 3 months. Should someone go to Malacca next six months ....... he saves them for us!

Meanwhile we are in Indonesia and are still very happy. We are enjoying the nature, the environment, the people and especially each other. Inspiration we get from fellow travelers who certainly contribute to the success of this trip. We plan still very little but the next destination comes often automatically. Well, we have already booked a ticket to New Zealand where we arrive on October 11. How long we stay there we do not know but we remain at least for six weeks. Thanks for the nice comments on our blog!

Thailand, het land van de 385.000 tempels en net zo veel backpackers.

Bangkok

Na een erg soepele overgang bij de Cambodiaans/Thaise grens zijn we op de bus gestapt naar Bangkok. De busrit ging voorspoedig en we kwamen laat in de middag bij het zuiderlijk busstation aan. Het welkoms comité aldaar viel een beetje tegen. Nadat we de tassen hadden gepakt werd Michiel meegenomen door twee politie agenten die waarschijnlijk dachten dat hij een sex of drugs toerist was. De tas moest leeg en de foto's op de camera werden aandachtig bestudeerd. Daar moesten wij wel om lachen omdat Janette die avond daarvoor verschillende camera standen had getest en er dus 60 foto's van een zonsondergang op stonden. Nadat we 'vrijgelaten' waren hebben we een taxi gepakt naar het toeristisch centrum (1,5 uur voor 6 km!!! hoe bedoel je stad met chaos). Hier konden we makelijk een goedkoop hostel vinden om lekker te slapen na de lange reis.

In Bangkok zijn we naar John, de neef van Michiel geweest. Die is half Thai en is drie jaar geleden verhuisd naar Thailand om hier te gaan studeren. Het Thaise leven bevalt hem echter zo goed dat hij voorlopig al dan niet voor altijd in Thailand blijft. We zijn met hem naar de markt geweest, hij heeft ons echt Thais eten laten proeven en daarna hebben we met z'n allen bij hem thuis gekookt. Het was een heerlijke maaltijd. Tevens hebben we de tempel met de grootste liggende Buhda bezocht en zijn we naar de hoogste toren van Bangkok geweest om van het uitzicht te genieten. Bangkok is ons enorm meegevallen. Natuurlijk door de de ervaring met John en voelt ook kleiner dan dat het is.

Koh Lanta

Na Bangkok zijn we naar Koh Lanta gegaan. Een eiland wat niet zo toeristisch is als de bekende Thaise Eilanden. De 'Full Moon Party' hadden we net gemist maar dat vonden we niet zo erg. We hebben weer een motor gehuurd en lekker rond getufd. De stranden en het water was er zo mooi dat we snel een snorkelset hebben aangeschaft. Prachtige vissen gezien en het water is heerlijk warm. We zijn ook naar een zee-zigeuner dorp geweest. Maar omdat we een beetje het gevoel hadden dat we hun privacy schenden zijn we maar snel verder gereden. Wel een prachtig zigeuner restaurant/cafe bezocht. Erg lekker gegeten en gedronken en super lieve mensen. Tegenover het restaurant lag het 'Homer' Island. Met een beetje fantasie zag je een liggende Homer Simpson in de vorm van het eiland.

Janette heeft er een kookcursus gedaan terwijl Michiel aan het supboarden was. De kookcursus was een enorm succes en Michiel had het 'suppen' zo onder de knie. De golfjes waren net iets te klein om fatsoenlijk te surfen maar hier en daar toch wat golfjes meegepakt. Janette kan inmiddels vertellen wat je moet eten en wat je moet laten liggen in een Thais gerecht. Blijkbaar stoppen ze veel ingredienten in maaltijden die alleen voor de smaak zijn (waren we daar maar eerder van op de hoogte, getver %^&*^). We hebben ook een super lekker gerecht ontdekt: mussaman curry. Het recept volgt later. Koh Lanta heeft een fijne indruk op ons achter gelaten, mede omdat de sfeer zo relaxed was en er zo weinig toeristen waren dat je geregeld een prachtig groot strand voor je zelf had. (het was wel laag seizoen!)

Inmiddels zitten we in Maleisie, een totaal ander land dan Thailand. Still having fun!

Thailand, the land of 385 thousand temples and as many backpackers.

Bangkok
After a very smooth transition to the Cambodian / Thai border, we stepped on the bus to Bangkok. The bus ride went smoothly and we arrived late in the afternoon at the southern bus station. The welcoming committee there was a bit disappointing. After we had grabbed the bags Michiel stopped by two police officers who probably thought he was a sex or drug tourists. The bag had to be emptied and the pictures on the camera were carefully studied. We had to laugh because the night before Janette tried different camera modes during a sunset. Sixty sunset photo's were carefully studied. After we were 'released' we caught a taxi to the tourist center (1.5 hours for 6 km!). Here we easily could find a cheap hostel to have a nice sleep after the long journey.

In Bangkok we went to John, the cousin of Michiel. He ishalf Thai and three years ago he moved to Thailand to study there. The Thai life suits him so well that he might remain in Thailand. He took us to the market and let us taste real Thai food and then we all cooked together at his home . It was a delicious meal. We also visited the temple with the largest reclining Buhda and we went to the highest tower of Bangkok to enjoy the views. Bangkok has a good vibe and was better than we expected.

Koh Lanta
After Bangkok we went to Koh Lanta. An island which is not as touristy as the famous Thai Islands. The 'Full Moon Party' we had just missed but we found that not so bad. We rented a motorcycle again and did some nice sightseeing. The beaches and the water was so beautiful that we quickly purchased a snorkelset. Seen beautiful fish and the water is warm!!!!! We also went to a sea gypsy village. But because we had the feeling that we are violating their privacy we quickly drove futher. We visited a beautiful gypsy restaurant / cafe though. Very tasty food and drinks and super nice people. Opposite the restaurant was the 'Homer' Island. With a little imagination you could see the contour of reclining Homer Simpson in the shape of the island.
Janette has done a cookery course while Michiel was supboarding. The cooking class was a huge success and the supping was controlled in a eyeblink. The waves were just too small to wavesurf decently but anyway great fun. Janette can now tell you what to eat and what to leave in a Thai meal. Apparently they put a lot of ingredients in meals just for the taste (if we only knew this before, bleh % ^ & * ^). We also discoverd a super delicious dish: mussaman curry. The recipe will follow later. Koh Lanta left a fine impression on us, partly because the atmosphere was so relaxed and because of the low season we had large beautiful beaches for ourself.

Meanwhile we are in Malaysia, a totally different country than Thailand. Still having fun!

?

Cambodja

Siem Riep was vroeger een klein dorpje maar herbergt nu vele ho(s)tels en restaurants. Jaarlijks komen miljoenen toeristen naar dit gezellige dorp om de Angkor ruines te bekijken. Onze tuk-tukker bracht ons in eerst instantie naar een leuk hostel in het centrum maar deze was helaas vol. Tweede keus was een 'guesthouse' vijf minuten lopen van het centrum. Iets minder qua sfeer en ligging maar voor 6,50 euro per nacht hadden we geen klagen. Na een dag relaxen zijn we met de tuk-tuk naar de kleinere en oudere Angkor tempels gegaan. In een woord: 'geweldig'! En dit was nog maar de eerst dag, we hadden namelijk een kaart voor drie dagen gekocht. Echt een aanrader als je de tempels wilt bezoeken. De tweede dag zijn we super vroeg opgestaan om de zonsopkomst te zien bij de bekendste tempel: Angkor Wat. Helaas viel de tempel een beetje tegen en gooiden de wolken roet in het eten. Die dag nog een heerlijke massage genomen. Prima mix tussen Zweeds en Thais. Daarna stappen, we voelden ons een beetje oud tussen de begin twintigers maar cocktails en happy hour is een goede manier om toch je voetjes van de vloer te krijgen. De 3e dag bezochten we de tempels per fiets en dat was erg relaxed (en gezond bovendie ; ). Vooral Bayon en Ta Prohm (waar Tomb Raider is opgenomen) waren super gaaf! Aan het einde van de dag waren we nog net geen tempel moe dus blijkbaar hadden we het prima gepland.

Daarna zijn we naar Battambang vertrokken per boot. Prachtige drijvende dorpen en mangroven hebben we gezien tijdens de 9 uur durende boottocht. Battambang is een saaie stad maar de Bamboe trein net buiten BTB was geweldig. Net of je in een 14 kilometer lange houten achtbaan zat. Echt top! Na de trein zijn we naar een vleermuizen grot gegaan. Er kwamen meer vleermuizen uit de grot dan dat er fietsen in Beijing zijn. Ze vlogen in één stroom voor minstens veertig minuten naar buiten. Een fantastisch gezicht. Ook wat plekken bezocht die in de rode Khmer tijd dienst deden als executie plaats.

Phnom Penh was de volgende stop waar we één van de Killing Fields bezocht hebben. Dit was en massagraf waar de rode Khmer 20.000 (van de in totaal 3.000.000) mannen,vrouwen en kinderen hebben vermoord. Onder leiding van Pol Pot hebben de rode Khmer het land overgenomen en een agrarisch communistisch systeem opgezet. Alle mensen die op het land konden werken mochten blijven leven. De rest van de (intelligente) bevolking werd gevangen genomen en gemarteld om uiteindelijk valse bekentenissen af te leggen. Een van de killingfields was hierna hun bestemming. Het merendeel van de graven in Phnom Penh zijn leeggehaald om de slachtoffers een betere rustplaats te geven. Toch komen er door de regen nu nog steeds resten van kleding en botten naar boven. Echt bizar dat je daar gewoon overheen loopt. Knap dat na zo'n tragische geschiedenis de bevolking zo opgetogen door het leven gaat en bezig is met het opbouwen van hun land. Zeker als je bedenkt dat er tegen het eind van de oorlog (1997) bijna enkel landarbeiders in het land leefden is het land al heel ver.

Koh Kong was de laatste halte in Cambodja. Dat staat bekend om zijn opkomende ecotourisme. Met een brommer hebben we de omgeving bekeken. De mangroven en watervallen waren een mooi contrast met Phnom Penh. Hier hebben we ons ook even een wat luxer hotel gegund. Was erg fijn na alle backpackers hostels. En we hadden een zwembad..........................woep woep!

Nu zijn we inmiddels in Bangkok aangekomen. Hier gaan we John, de neef van Michiel, bezoeken. Verdere concrete plannen hebben we nog niet dus het volgende verhaal is voor ons net zo'n verassing als voor jullie.

Laa kàwn!

Siem Riep was formerly a small village but now houses many ho (s) tels and restaurants. Millions of tourists visit this charming village to the Angkor ruins to view. Our tuk-Tukker put us in first instance to a nice hostel in the center but this was unfortunately full. Second choice was a 'guesthouse' five minutes walking from the center. Slightly less in terms of atmosphere and location but for 6.50 euro per night we had no complaints. After a relaxing day we took a tuk-tuk to the smaller and older Angkor temples gone . In one word, 'wonderful'! And this was just the first day, because we had bought a card for three days. Highly recommended if you want to visit the temples. The second day we went super early to see the sunrise at the famous temple: Angkor Wat. Unfortunately, the temple was a bit disappointing and threw the spanner in the clouds. That day we took a great massage. Great mix between Swedish and Thai. After this we went out, we felt a bit old but between the youngsters but cocktails and happy hour is a good way to get your feet of the ground. The 3rd day we visited the temples by bicycle and that was very relaxed (and healthy). Especially Bayon and Ta Prohm (where Tomb Raider was recorded) were super cool!

Then we went by boat to Battambang. Beautiful floating villages and mangroves appeared after each long river bend during the 9 hour journey. Battambang is a boring city but the Bamboo train just outside Battambang was great. Like lying on a 14-kilometer-long wooden roller coaster. Really great! After the train we went to a bat cave. There were more bats in the cave than there are bicycles in Beijing. They flew out in a stream for at least forty minutes. A fantastic sight. Also visited some places from the Khmer Rouge time which served as a place of execution.

Phnom Penh was the next stop where we visited the Killing Fields. This mass grave was where the red Khmer killed 20,000 (of a total of 3,000,000) men, women and children. Under the leadership of Pol Pot, the Khmer Rouge, adopted the country an agrarian communist system. All people who could work on the land were allowed to live. The rest of the (intelligent) population was captured and eventually tortured to false confessions. One of the killing fields was their final destination. Most of the graves in Phnom Penh were emptied to give the victims a better resting place. With heavy rain still remains of clothing and bones comes up. Really weird that you do just walk on this ground. Amazing that after such a tragic history, the people are so happy and are busy rebuilding their country. Especially when you consider that, by the end of the war (1997) almost only farm workers lived in the country, the country is very far.

Koh Kong was the last stop in Cambodia. It is known for its emerging ecotourism. With a scooter, we have viewed the environment. The mangroves and waterfalls were a beautiful contrast to Phnom Penh. Here we also take a more luxurious hotel. Was very refresching after all the backpacker hostels. And we had a pool .......................... Woep Woep!

Now we arrived in Bangkok. Here we go meet John, the nephew of Michael. Further, we have no concrete plans yet so the following story is as much a surprise for us as for you.

Laa kàwn!

Sambalbij?

Wat is Beijing een geweldige stad! Ze heeft een plekje in de top 10 verdiend vinden wij. Na aankomst met de trein vonden we een klein hostel in een super hippe hutong. Het personeel was erg vriendelijk en de sfeer was er relaxed. We namen een dorm ( 4pers. slaapzaal) waar we toevallig met z´n 2-en bleven slapen. Lekker privacy en de ruimte dus. We hadden de hele reis alleen nog maar met andere mensen in een ruimte geslapen dus dit was wel even heerlijk.

De hoofdstraat van de levendige hutong was smal en druk maar de sfeer was uitmuntend. Net een klein gezelig dorp in een inmens grote stad. We hebben heerlijk bij de Chinees gegeten (niet zoals in Nederland natuurlijk, maar echt Chinees'). Nummer 54 en 37 waren erg lekker maar 117 mocht er ook wezen. Ook het uitgaan in deze straat was een succes. Veel jonge mensen en verbazingwekend weinig westerse toeristen.

De dag erna zijn we naar de Verboden Stad geweest. We vonden de stad wel bijzonder maar niet spectaculair. Daarbij kwam de regen met bakken uit de hemel. De straten stonden blank en toen we eenmaal (doorweekt) bij ons hotel aankwamen bleek die ook vol te lopen. Later bleek dit de zwaarste bui in 60 jaar te zijn geweest waarbij er helaas ook 13 doden zijn gevallen.

Voordeel van de regen was dat we de dagen erna super mooi weer hadden. De smog was even weg en dat gaf de stad een veel frisser uiterlijk. We hebben de tempel van de hemel bezocht, de muur beklommen (want met de stoeltjeslift is voor watjes) en zijn in de vroege ochtend naar het plein van de hemelse vrede gegaan. Ook hebben we verschillende parken bezocht. Hier leer je pas de Chinees pur sang kennen. Mensen zongen, dansten, beoefenden Martial Arts en speelden diverse sporten en spellen. Dit ging allemaal enorm gemoedelijk en met een enorme lach op hun gezicht. Als afsluiter zijn we 's avonds naar het olympisch dorp geweest. Echt super!

Kortom: we hebben echt genoten van de straatjes en de bewoners van Beijing. Daarbij is ook een hoop leuks te zien in de omgeving. We hadden er zo nog 2 weken kunnen blijven. Al met al een stad om nog eens naar terug te keren.

Het plan was eigenlijk om na China naar Vietnam te gaan maar we zijn nu eenmaal helemaal vrij om te gaan waar we heen willen dus na wat wikken en wegen is het zomaar Cambodja geworden.We hebben inmiddels het vliegtuig genomen en zitten nu in Siem Reap. Hier gaan we de komende dagen de Angkor tempels bezoeken (ook wel bekend als het 8e wereldwonder). Ookal zijn we hier nog maar kort kunnen we al wel het volgende zeggen: Cambodja is echt RELAXED!!

Beijing is a great city! Sheearned a top 10 placein our opinion. After arriving by train we found a small hostel in a very trendy hutong. The staff was very friendly and the atmosphere was relaxed. We took a dorm (dormitory 4pers.)butit happened that wewere the only bookers of the dorm. Nice to have some privacy. Thewhole trip we spendwith other people sleeping inthe sameroom so this was just delicious.The main street of the lively hutong was narrow and crowded but the atmosphere was excellent. Just a small village in a inmens big city. We had a lovely dinner at the Chinese restaurant (not as in the Netherlands of course, but real Chinese). Number 54 and 37 were very good but there was also 117 was splendid. Also going out in the street was a success. Many young people and astonishing few western tourists.The next day we went to the Forbidden City was. We found the cityoverwhelming but not spectacular. In addition, the rain came pouring down from the sky. The streets were flooded and once we (soaked) arrived at our hotel we found out the hostelwas also filling up. Later this proved the heaviest rain in 60 years to have been where unfortunately also 13 died .Advantage of the rain: the following days we had very nice weather. The smog dissapeared and that gave the city a much fresher look. We visited the temple of heaven, climbed the wall (because theelevator is for wimps) and in the early morningwewent tothe square of heavenly peace. We also visited several parks. Here you learnabout thepure Chinese. People sang, danced, practiced martial arts and played various sports and games. This was all very pleasant and with a huge smile on their face. To conclude, wespendan evening at the Olympic village was. Really great! So we have really enjoyed the streets and the residents of Beijing. It hasalso a lot of fun to see in the area. All in all, a city to return once more.The plan was actuallyto go toVietnamwe really are totally free to go where we want so after some deliberation,we ended up in Cambodia.We arenow in Siem Reap. Here we go the next few days visiting the Angkor temples (also known as the 8th wonder of the world). Even though we are here only briefly, we can already say the following: Cambodia is really RELAXED!

Treinreis en Ulaan Batar

Goodbye Russia, hello Mongolia!

Ons treinavontuur bevalt ons tot nu toe prima. Het leven in de trein is goed te doen met een beetje aanpassing. Onze wagon (2e klas) bestond uit 6 hutjes waarin zich 4 bedden bevonden. In de wagon bevond zich 1 toilet en een kolen gestookte Samovar (warm water ketel). Er waren ook 4 Provodniki's (condocteurs) die de wagon en zijn tijdelijke bewoners van dienst waren. Michiel heeft bij hen nog een fles chinese wodka geregeld (eerder brandspiritus :-s). We sliepen met nog een Nederlands stel in onze coupé. Zij gingen toevallig ook op wereldreis. Erg fijn reisgezelschap zo bleek. Onze maaltijden bestonden uit een paar komkommers, een tomaat, wat broodjes gevuld met vanalles (rijst, vlees, ei of iets anders wat de maker er van zelf die avond er voor gegeten had waarschijnlijk) en natuurlijk noodles. Dit werd tijdens de vele stops verkocht op de perons. Verder vermaakte we ons met spelletjes en kletsen met onze mede railrunners. Het voorbij trekkende landschap was de eerste dagen erg eentonig. Berkenbossen en een soort van heide. Vanaf het Baikalmeer echter werdt het landschap diverser en adembenemender.

Na vijf lange dagen in de trein zijn we in Ulaan Batar aangekomen. Hiervandaan zijn we direct doorgegaan naar Terelj National park om daar twee nachten in een traditonele gertent te vertoeven. De weg naar het park liet ons twee kanten van Mongolie zien. Eerst het drukke Ulaan Batar met zijn slechte wegen en zijn bouwvalige gebouwen. Maar na de stad kwam direct schoonheid van Mongolië naar boven.

Het nationaal park was een totaal ander Mongolie. Prachtige groene heuvels zover je maar kon kijken. Ook waren er overal loslopende kuddes schapen, geiten, jaks en paarden. Het gerkamp was ook erg leuk. Natuurlijk wel een beetje voor toeristen opgezet waardoor we gewoon een toilet en douche haden. Maar goed..... dit was na vijf dagen stinken in de trein ook geen overbodige luxe. We hebben twee dagen heerlijk gewandeld en genoten van de rust in de natuur. Even ontspannen...

Een leuke bijkomendheid was dat we een hond bij de tent hadden. We zaten wel eens met z'n vieren voor de tent en dan kwam hij er bij liggen. Alsof hij de gezelligste familie zocht dus we noemden hem maar 'Tros'. Tros liep mee met onze hike door de Mongoolse heuvels en steppe, ondertussen jagend op marmotten. Hij stal de harten gestolen van de groep, want het was een geinig dier. Toen we met de bus naar een klooster gingen rende hij achter de bus aan. Helaas kwam hij blijkbaar in het territorium van een andere hond, die wel 2 maal zo gespierd was als onze trouwe vriend. Een gevecht was het gevolg maar de bus reed door. De hike groep bleef zich af vragen of Tros nog wel leefde. Bij vertrek naar de stad een dag later kwam Tros toch nog aanstrompelen. Hij had een wond aan zijn poot en liep half hinkend. Hij was erg blij om ons te zien maar misschien was de groep nog wel blijer. Voor zover we konden zien kwam Tros er wel weer bovenop.

Op moment van schrijven zijn we weer in Ulaan Batar (aka UB). Niet echt een stad om lang te blijven, maar dat was ook niet de planning. We hebben een paar 'hi-lights' bekeken en een klein beetje het leven in de stad proberen te proeven. Eigenlijk kijken we wel weer uit naar onze volgende treinreis morgen. Op naar Beijing!

Goodbye Russia, Mongolia hello!

Our train adventure suits us fine so far. Life in the train is doable with a little adjustment. Our coach (2nd class) consisted of 6 huts containing 4 beds. In the wagon there was 1 toilet and a coal-fired Samovar (hot water boiler). There were also 4 Provodniki's (stewards) that kept the wagon and its temporary residents happy. Michiel bougth a bottle of Chinese Wodka under the table from them (probably methylated spirits:-s).

We slept with a Dutch couple in our compartment. Happens to be that they went on a worldtour too. Very fine travel companion as it turned out. Our meals consisted of a few cucumbers, a tomato, some bread filled with anything (rice, meat, egg or anything else the maker off it that evening had probably eaten) and of course noodles. This was sold during the many stops on the perons. Furthermore, we amused ourselves with games and chatting with our fellow track runners. The passing scenery was the very first days monotonous. From the Baikal lake the diverse and breathtaking landscapes started.After five long days in the train we arrived in Ulaan Bator. From here we immediately went to Terelj National park were we stayed two nights in a traditional yurt tent. Beautiful green hills over there. There were also everywhere stray herds of sheep, goats, yaks and horses. The Ger Camp was also fun. Of course a bit for tourist. We had two wonderful days hiking and enjoyed the tranquility of nature. Just relax ...An additional fun of that was that we had a dog in front of the tent. A bunch of people went along us with our hike through the hills and Mongolian steppe, and the dog still followed meanwhile hunting for marmots. He stole stolen the hearts of the group, because it was a funny animal. When we went by bus to a monastery he ran behind the bus. Unfortunately, he apparently came into the territory of another dog, which is 2 times as muscular as was our faithful friend. A fight was the result but the bus drove by. The hike group continued to wonder if the dog was still alive. When leaving the city a day later, th dog came stumbling to us. He had a wound on his leg and was limping half. He was very happy to see us but maybe the group was even happier.

At time of writing we are back in Ulaan Batar (aka UB). Not really a city to spend time, but that was not planned. We have a few 'hi-lights' to see and a little life in the city try to taste. Actually, we do look forward to our next train journey tomorrow. Off to Beijing!